Noterlerin yaptıkları iş itibariyle, hukuk hayatı içindeki önemi azımsanmayacak derecede fazladır. Bu durum Noterlik Kanunun 1. maddesinde açıkça ortaya konulmaktadır. Hükümde, noterliğin bir kamu hizmeti olduğu vurgulandıktan sonra, noterlerin, hukuki güvenliği sağlamak ve anlaşmazlıkları önlemek için işlemleri belgelendirdiğini ve kanunlarla verilen başka görevleri yapacağını düzenlenmiştir.
Noterlerin belirtilen bu işlevleri yanında hukuk düzeninin sağladığı bir takım yetkiler dolayısıyla da işlevleri bulunmaktadır. Örneğin; noterlerin emanet işlemleri, devlet adına harç ve vergi toplama işlemleri, tespit işlemleri gibi görevleri de bulunmaktadır.
İşte gerek belgelendirme, gerekse diğer işlemler bakımından kamu hizmeti yürüten noterlerin, dünyada gelişen ekonomik ve sosyal düzen çerçevesinde, her türlü işi tek başına yapamama durumuna gelmişlerdir. Bu şekilde noterlerin iş hacmine yetişebilmek için, yanlarında kâtip, başkâtip çalıştırma zorunluluğu doğmuştur. Bununla birlikte Kanunkoyucu, noterlerin yapmış oldukları işlerin önemi sebebiyle, yanında çalıştırdıkları kimselere ayrı bir özen ve denetim yükümlülüğü yüklemiştir. Bu çerçevede, Noterlik Kanunun 162. maddesinde düzenlenen sorumluluğun niteliği, kapsamı ve şartları bakımından uygulamada sıkça ortaya çıkan sorunlar bu çalışmanın ele alınmasında etken olmuştur.